مشاعره

[TNZ]

دل من ، باز مثل سابق باش
با همان شور و حال عاشق باش

مهر می ورزم و دم غنیمت دان
عشق می باز و با دقایق باش

بشکند تا که کاسه ات را عشق
از میان همه تو لایق باش

خواستی عقل هم اگر باشی
عقل سرخ شقایق باش

شور گرداب و کشتی سنگین؟
نه اگر تخته پاره قایق باش

بار پارو و لنگر و سکان
بفکن و دور از این علایق باش

هیچ باد مخالف اینجا نیست
با همه بادها موافق باش


استاد حسیت منزوی ( شاعر زنجانی )

[TNZ]

خیلی ممنون که اینهمه شعرای خوب نو نوشتید [smilie=heart fill with love.gif]

[کراش]

شب سردی است ،و من افسرده
راه دوری است، و پایی خسته
تیرگی هست چراغی مرده.

می کنم، تنها، از جاده عبور:
دور ماندند ز من ادمها.
سایه ای از سر دیوار گزشت

غمی افزود مرا بر غمها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر امد تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی

(چون از شعر نو خوشت می یاد، از سهراب سپهری شاگرد استاد نیما یوشیج پدر علم شعر نو)
البته مرحوم استاد حسین منزوی

[hamideht]

یارب بر خلق تکیه گاهم نکنی----------محتاج گدا و پاذشاهم نکنی

[TNZ]

یار دلدار من ار قلب بدین سان شکند
ببرد زود بسر داری خود پادشهش

[hamideht]

شد راستی خیانت و شد زیرکی سفه---------------- شد دوستی عداوت و شد مردمی جفا

[TNZ]

امتحان کن که بسی گنج مرادت بدهند
گر خرابی چو مرا لطف تو آباد کند

[hamideht]

در جستجوی مردم وارسته ایم لیک------- وارسته ای هنوز به عالم ندیده ایم

[TNZ]

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگر گون نخواهد شد

[hamideht]

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم--------لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

[TNZ]

یاران موافق همه از دست شدند
در پای عجل یکان یکان پست شدند

[hamideht]

دردم از یار است و درمان نیزهم------دل فدای اوشدو جان نیز هم

[Babak Radfar]

من از بيگانگان هرگز ننالم
که با من هر چه کرد آن آشنا کرد

[hamideht]

ما را به مقام عشق راهی دادند----------در کوی خرابات پناهی دادند

[Babak Radfar]

در همه دير مغان نيست چو من شيدايی
خرقه جايی گرو باده و دفتر جايی

دل که آيينه شاهيست غباری دارد
از خدا می‌طلبم صحبت روشن رايی

کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش
که دگر می نخورم بی رخ بزم آرايی

نرگس ار لاف زد از شيوه چشم تو مرنج
نروند اهل نظر از پی نابينايی

شرح اين قصه مگر شمع برآرد به زبان
ور نه پروانه ندارد به سخن پروايی

جوی‌ها بسته‌ام از ديده به دامان که مگر
در کنارم بنشانند سهی بالايی

کشتی باده بياور که مرا بی رخ دوست
گشت هر گوشه چشم از غم دل دريايی

سخن غير مگو با من معشوقه پرست
کز وی و جام می‌ام نيست به کس پروايی

اين حديثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت
بر در ميکده‌ای با دف و نی ترسايی

گر مسلمانی از اين است که حافظ دارد
آه اگر از پی امروز بود فردايی

[hamideht]

یار شو ای مونس غمخوارگان-------------چاره کن ای چاره بیچارگان

[Babak Radfar]

نازار دلي را که تو يارش باشي
معشوقه پيدا و نهانش باشي
زان مي ترسم که از دل آزردن تو
دل خون شود و تو در کنارش باشي

[Babak Radfar]

يا رب اين شمع دل افروز ز کاشانه کيست
جان ما سوخت بپرسيد که جانانه کيست

حاليا خانه برانداز دل و دين من است
تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کيست

باده لعل لبش کز لب من دور مباد
راح روح که و پيمان ده پيمانه کيست

دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
بازپرسيد خدا را که به پروانه کيست

می‌دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد
که دل نازک او مايل افسانه کيست

يا رب آن شاهوش ماه رخ زهره جبين
در يکتای که و گوهر يک دانه کيست

گفتم آه از دل ديوانه حافظ بی تو
زير لب خنده زنان گفت که ديوانه کيست

[hamideht]

تو پای به راه در نه و هیچ مپرس----------------خود راه بگویدت که چون باید رفت

[Babak Radfar]

ترکيب پياله‌اي که درهم پيوست بشکستن آن روا نمیدارد مست
چندين سر و پاي نازنين از سر و دست از مهر که پيوست و به کين که شکست