سبک

[baran]

يه مقدار در مورد سبک هاي موسيقي صحبت کنيم.
نظرتون چيه؟
من که خيلي دوست دارم اطلاعاتم بيشتر بشه که البته هيچي نيست

[hadi]

من از سبك پاپ خيلي خوشم مياد
ومثل تو هيچ اطلاعي در مورد هيچ سبكي ندارم

[baran]

خب همين سبک پاپ که ازش خوشت مياد چه امتيازاتي داره که دوست داري...

حالا منتظر ميمونيم ببينيم کي متخصص ا ميان

[hadi]

سبك پاپ مخصوصاً Soft pop به خاطر آرام بودن مورد توجه منه
و البته من فكر ميكنم تنها سبكيه كه به روح آدمها آرامش ميده
م صد البته Blues هم همينطوره

[hamideht]

من از سبک 6&8 خوشم میاد چون حالم خوب میشه فکر می کنم حرکات موزون حال همه رو خوب می کنه نه؟

[sonymmar]

من سبك Blues رو خيلي دس دارم البته Pop , Electronic & Rock رو نبايد فراموش كرد

[Babak Radfar]

سبک کانتری رو خیلی دوست دارم

[hadi]

حالا كي ميتونه راجع به اين سبكا توضيح بده؟؟؟
بابك كانتري چيه؟

[Babak Radfar]

من هم اطلاعاتم خيلي محدوده در اين زمينه ولي فکر ميکنم موزيک کانتري موزيک دهاتي هاي آمريکاست و بسيار آرام و لطيف اجرا مي شود و به خاطر همين آرامش اش دوستش دارم بيشتر توش سازهاي بادي شنيدم که استفاده شده و ساز هاي الکترونيک مثل ارگ رو من نشنيدم که استفاده کنند
از بهترين هاي سبک کانتري به نظرم کني راجرز و رابرت آلن هستند
اگه کسي اطلاعات بيشتر از من داره مشتاقم بيشتر بدونم

[محمود]

david wood موسس كمپاني ضبط موسيقي Neat ميگويد: Black Metal همان جادوي سياه است كه با كمي شكلات مخلوط شده است!
Vincent Crowley خواننده گروه Acheron اعتقاد دارد گروه, Venom خدايان موسيقي Black Metal و كساني بودند كه اين آتش را بر پا كردند . براي من اين موسيقي چيزيست كه من را به يك بينهايت نامقدس مي رساند. ترانه هايي درباره شرگرايي (Satanism) , اسرار سياه, اسطوره ها, كفر و جهنم همان چيزهايي هستند كه شنونده را به سفر مي برند, سفري به نيمه تاريك زندگي. شيطان هميشه مركز ثقل اين سبك بوده است و اعضاي گروهها هميشه از نوعي درك زيبايي شناسانه تاريك بهره مند برده اند. اما مهمترين چيزي كه مي توانم بگويم اين است كه اين سبك, اهريمني ترين سبك موسيقي بوده كه تا به حال وجود داشته!
Malcolm Dome كه يك خبرنگار راك است اعتقاد دارد, Black metal هر چيزي كه شما دوست داشته باشيد مي تواند باشد.... فقط به يك عدد فكر كنيد...حالا ان رو دو برابر كنيد.... حالا با سرعت بالا ريتم را اجرا كنيد...حالا اين شد بلك متال. اين موسيقي در واقع زيبايي نيمه ي حيواني انسانهاست. هر چيزي در آن ممكن است و احتمال هر حركتي وجود دارد.
اما Gavin Baddeley نويسنده كتاب Lucifer Rising اعتقاد دارد, Black Metal هم مانند تمام كلماتي كه تا به امروز براي سبكهاي موسيقي خلق شده اند, فقط يك نام بي مسمي و نامربوط است. اكثر موسيقيدانهاي راك افكار تاريك و سياهي دارند و بيشتر از هر كس ديگري تحت تاثير يك سبك موسيقي afro-Caribbean (آفريقايي-كارائيب) به همين نام قرار گرفته اند. ديگراني كه انها هم از همين كلمه استفاده مي كنند, در حقيقت باندهايي هستند كه براي دفاع از موسيقي خودشان شما را با مجموعه درهم و برهمي از اسمها مثل vampire metal, occult metal, hate metal و هر چيز ديگري گمراه مي كنند. من حدس ميزنم كه Black Metal به عنوان يك عبارت چيزيست كه به نوعي ضروري از شرارت اشاره ميكند. اگر كمي به اين مسئله توجه كنيد متوجه ميشويد كه حتي عبارت Heavy Metal هم به سختي مي تواند سبك خاصي از موسيقي را شرح دهد و به سادگي مي توان ان را به هر چيزي اطلاق كرد.
شيطان گراهاي ديوانه گروه پيشرو Venom اصلي ترين مدعي پايه گذاري اين سبك هستند, هر چند كه آنها خودشان فاصله بسيار زيادي از اين نوع موسيقي دارند. خوشبختانه گروههايي كه بعد از ونوم ظهور كردند عناصر ابداعي ونوم را خيلي جدي تر و هوشمندانه تر دنبال كردند. اكثر طرفداران جدي اين سبك اعتقاد دراند كه گذشت اين دو دهه گروه ونوم را كاملا از صحنه موسيقي بلك حذف كرده.است حتي بسياري اعتقاد دارند كه آلبوم سال 1970 گروه Black Sabbath در حقيقت اولين آلبوم سبك Black Metal بوده و البته خود من به شخصه اعتقاد دارم اين آلبوم اولين البوم حقيقي در سبك Metal بود. هر چند سرانجام اين گروه راك Black Widow بود كه تمام عناصر شيطاني موسيقيBlack Sabbath را در ظرف چند ماه غارت كرد....اماآيا به نظر شما انها حقيقتا Black Meta هستند؟
علي رغم اينكه ترانه هاي آنها بهتر ازBlack Sabbath مورد بررسي قرار گرفته, اما انها به هيچ وجه توانايي و حركت رو به جلوي Ozzy را در اين زمينه نداشتند, هر چند با اين همه من اعتقاد دارم كه...بله آنها هم Black Metal هستند. اين جواب من به گونه اي معنا دار از اين تصور نشات مي گيرد كه اعتقاد دارم يكي از مهمترين عناصر موسيقي Black Metal را ترانه ها و تصورات شيطاني تشكيل ميدهد. اما بخش ديگري از آن مربوط مي شود به يك حركت موسيقايي كه مي شود از ان به عنوان يكي از جسورانه ترين يا خلاقانه ترين شاخه هاي موسيقي ياد كرد. درست به اندازه جسارت تفكراتي كه از ان بهره مي برد. اين دو عنصر در موسيقي Black به صورتي پويا در كنار هم قرار گرفته اند. شنونده ها عموما تحت تاثير مفاهيم غايي و زيبايي شناسانه مربوط به نماد شيطان قرار ميگيرند. انها از اين لذت مي برند كه مي توانند احساس خودشان را به صورت مشابه و با شدت تمام و به همراه خشونت زياد ابراز كنند. اين تاثير شايد از استفاده موسيقي دانهاي شيطان گراي اين سبك متال از تكرار عبارت هاي يكنواخت و سرار خشم و خشونتي ناشي شده باشد كه به طور آگاهانه و كاملا حساب شده انتخاب شده اند. موسيقي شيطاني بر خلاف تصور عامه مردم مربوط به گروه Venom يا Black Sabbath نيست. اين موسيقي مربوط به زماني بسيار بسيار دور تر مي شود. جايي كه اين دو گروه تنها توانسته اند قطره اي از اقيانوس بي كران آن را به همگان معرفي كنند.
در اين اواخر برخي از گروههاي اين نوع موسيقي به ابزاري بدل شدند كه تشكيلات مذهبي Satanism از آن به عنوان يك وسيله ي قدرتمند تبليغاتي سود برد تا طرفداران موسيقي متال ديگر آن تصاوير خسته كننده Satanist هاي قديمي را در ذهن نداشته باشند. اين ديگر واقعا خجالت آور است. البته من خوشبين هستم كه گروههاي هر دو شاخه ( چه گروههاي حقيقي و چه باندهاي تبليغاتي ) به زودي به زمينه مشابه براي تفاهم و اتحاد دست يابند.
هر روزه شيطان گرايان حقيقي و شناخته شده بيشتري, با اعتقاداتي كامل در قسمتهاي تاريك موسيقي راك ظاهر مي شوند, و هر روزه تعداد بيشتري از موزيسينهاي شناخته شده سبك بلك متال پروژه هاي قدرتمند وگسترده بسياري را اغاز مي كنند كه باورهاي سازنده اين آثار نه به دهه هاي قبل كه به قرنها قبل باز مي گردد. البته من ادعا نمي كنم كه موسيقيدانهاي شيطان گراي گذشته همچون Mussorgsky يا Tartini موزيسينهاي سبك متال بودند اما يقينا اگر آنها امروز زنده بودند يكي از بهتر آهنگسازان اين سبك لفب مي گرفتند.

فارغ از تصورات شيطان گرايانه معمول در باب اين موسيقي, Black Metal در حقيقت يكي از شاخه هاي extreme metal است كه از دهه هشتاد ميلادي ظهور كرد و بوسيله شياطين حقيقي موسيقي در كشور نروژ به يكي از مهمترين شاخه هاي موسيقي در دهه نود بدل گشت.
همچون سبك موسيقي پانك, بلك متال نيز از يك سبك كم اهميت و مورد علاقه نوجوانان, به سرعت تبديل به يك واقعيت تلخ اجتماعي شد كه با عقايد خود به سرعت وارد حوزه هاي مسائل اجتماعي و مذهبي گرديد.
اين موسيقي در واقع حركتي بود براي تغذيه مردماني كه از يك سو به شدت علاقه مند به سبكي سرشار از خشونت و وحشت بودند و از سوي ديگر انسانهايي بيزار از قوانين سختگيرانه و غير انساني حكوت. يك نمايش غريب براي مردم. چيزي كه براي موسيقي دانهاي اين سبك بسيار مهمتر از آهنگسازان پانك بود.
Black Metal به عنوان سبكي زيرزميني شروع شد و به سرعت به فروشگاه هاي عرضه محصولات موسيقي راه يافت. Black Metal را نمي توان به سادگي تعريف كرد اما تصور مي كنم نام بردن از گروههايي چون Dark Throne, Marduk, Immortal و يا Burzum به سادگي مرزهاي هولناك اين موسيقي را به تصوير مي كشد. هر تعريف به ظاهر كاملي در حقيقت تلاش دارد تا گوشه هاي تاريك بيشتري از اين موسيقي را آشكار كند اما به سختي مي توان تمام طرح اصلي اين وسيقي را در يك تعريف گنجاند.
در ميان زير شاخه هاي موسيقي متال, سبك بلك متال شايد تنها سبكي باشد كه در آن طرفدارن نئو نازيسم ( كه بسياري از آنان را مردماني از بلوك شرق تشكيل مي دادند) مجال فعاليت يافتند.
Black Metal همچون ديگر سبكهاي پيشين نشان داده است كه پيوندي ناگسستني با موسيقي Heavy Metal دارد و ثابت كرده است كه به هيچ وجه نابود نخواهد شد...چه آن را دوست داشته باشيد...چه از آن متنفر باشيد.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[baran]

بچه ها موافقيد هر کس هر سبکي رو که دوست داره و معرفي ميکنه و در باره اش توضيح ميده اگه لينکي از خواننده هاي معروف اون سبک داره هم برامون بزاره که ديگه کاملا آشنا بشيم. چطوره؟
در ضمن محمود و بابک جان از توضيحاتتون ممنون بسي استفاده کرديم

[hamideht]

بچه ها از همه فعال تر این آقا محموده ما داریم جا می مونیم
خیلی از اطلاعاتتون استفاده کردیم آقا محمود فعال ممنون

[baran]

چي شد پس؟ ديگه کلاس تشکيل نميشه؟

[admin]

آخي لينكم كجا بوده؟

ما هم كه هر جا ميريم يه رد پايي از محمود ميبينيم

راستي اين محمود كه ميبينين بزرگترين طراح حال حاضر تهرانه ها
اينجوري نگاش نكنين

[محمود]

فکر کنم یکم دیر کردم اشکال نداره کلاسو از سر میگیرم
از جمله مهمترین منابعی كه موسیقی Jazz از آن استفاده میكند سبك موسیقیBlues است.

این سبك، از موسیقی عامیانه سیاهان آمریكایی مانند آوزاهایی كه در هنگام كشت و كار میخوانند، یا آوازهای مذهبی و بخصوص ترانه هایی كه در دوران برده داری برده ها میخواندند بوجود آمده است.

به روایتی از سال 1980 سیاهان آمریكایی این نوع ترانه ها را شروع به خواندن كردند. اما به تدریج تاثیر این سبك موسیقی بر سایر سبكها مانند Soul، Rock، Country و حتی Jazz بطور آشكاری مشاهده شد.

Blues های آوازی معمولا" مفاهیم مشخص و محدودی دارند، اغلب آنها ترانه هایی با مایه های غم انگیز راجع به بی وفایی در عشق یا خیانت و ... بوده و دارای ملودی های ساده و كوچك میباشند.

هر قسمت از ترانه های Blues معمولا" در حالت استاندارد از 12 میزان تشكیل شده و خواننده تمام شعر را معمولا" با تفاوت كمی روی ملودی همان 12 میزان میخواند، بعد ساز سولو همان ملودی را با كمی تغییر و بداه نوازی اجرا می کند.

Blues استاندارد معمولا" در یك گام بزرگ با استفاده از سه آكورد I و IV و V ساخته میشود كه البته برای رنگ آمیزی آكوردها اغلب آنها حداقل هفت می شوند. ناگفته نماند که بلوز در گام های کوچک هم اجرا می شود.

نكته دیگر آنکه اغلب موسیقدانان بزرگ و صاحب سبك هر یك برای خود progression های خاصی را در بلوز استفاده میكنند.

مثلا" چارلی پاركر نوازنده توانای سازهای بادی از این ترتیب هارمونی ها برای Blues استفاده میكند:


Imaj7 VIIm7-5 III7-9 VIm7 II7 Vm7 I7 IVmaj7 IVm7 bVII7


مسئله جالبی كه تقریبآ در تمام قطعات Blues دوازده میزانی می توان پیدا كرد آن است که این دوازده میزان به سه گروه چهارتایی تقسیم می شوند كه در هر چهار میزان دو میزان خواننده میخواند و بعد دومیزان ساز همراهی میكند.

نكته مهم دیگر در یك قطعه Blues نت آبی یا محزون است كه در ملودی ویژگی خاصی را القا می کند. كافی است شما در یك گام بزرگ نتهای سوم یا پنجم را كمی بم كنید (حد اكثر نیم پرده برای سازهای شستی دار) در اینصورت حس بلوز بوجود میاد.

اغلب قطعات Blues ریتمهای معتدل یا آرامی دارند و بندرت سریع اجرا میشوند.

[محمود]

[محمود]

بلوز چیست؟
برخی از موسیقی شناسان برای این سبك موسیقی تعریف ساده ای ارائه میكنند : "توالی آکوردهای I، IV و V در یك قالب 12 تایی كه معمولا ریتم 4/4 دارد و از گام خاصی به نام Blues Scale استفاده میکند." باید اضافه کرد که گونه های متفاوتی از این گام وجود دارد و نوع متداول آن معمولآ یك گام پنتاتونیك است كه در آن نتهای معروف به Blue notes وجود دارد. برخی نیز بلوز را موسیقی رنج و درد و حرمان سیاهان مهاجر آفریقا به آمریكا میدانند.

ولی حقیقت این است كه هیچ یك از اینها تعریف مناسبی برای موسیقی بلوز نیست و برای طرفداران و شنوندگان موسیقی كه شناخت آنها نسبت به موسیقی از ادراك شخصی شان حاصل می شود، موسیقی بلوز تعریف دشوار و پیچیده ای دارد.

شیفتگی مارتین اسكورسیزی فیلمساز بزرگ آمریكایی كه اتفاقآ اخیرآ یك مستند هفتگانه در مورد موسیقی بلوز و تاریخ آن (با كمك كارگردانان بزرگی مثل كلینت ایستوود و ریچارد پیرس) ساخته است، در مورد این موسیقی آنقدر است كه می گوید: "واقعا اگر می توانستم گیتار [بلوز] بنوازم، هرگز فیلمساز نمی شدم. وقتی بچه بودم، اطرافم پر بود از صدای موسیقی. آن زمان می شد همه نوع موسیقی راشنید. از ترانه های فولكوریك ایتالیایی گرفته تا ترانه های كانتری و وسترن ... اما وقتی به صدای خوانندگانی چون Lead Belly، John Lee Hooker ، Muddy Waters و یا Blind Lemon Jefferson گوش می دهی، با آن به حركت در می آیی، قلبت به تپش می افتد و تحت تاثیر مایه های عاطفی نیرومند و بی پیرایه آن قرار میگیری که درست اعماق روح و روان تو را نشانه رفته است. بلوز یعنی همین".

از نظر تاریخ پیدایش، موسیقی بلوز ابتدا در اواسط قرن 19 توسط سیاهان مهاجر از آفریقا كه عمدتا به نواحی جنوب و جنوب شرقی آمریكا مهاجرت می كردند پدید آمد. گفته می شود كه در مزارع جنوب، زمانی كه سیاهان برده از طلوع خورشید تا غروب به كارهای سخت و طاقت فرسا مشغول بودند، ناراحتی خود را با سر دادن ملودیهای خود ساخته بصورت فریاد ابراز می كردند كه این آوازهای دسته جمعی بصورت پرسش و پاسخ بین دو یا چند گروه از كارگران را فریادهای مزرعه ای (Field Hollers) می گفتند. (اصولا به همین دلیل، یكی از بارزترین مشخصه های موسیقی بلوز، سوال و جوابی بودن ترانه و ساز و همچنین فی البداهه بودن نوازندگی در آن است.)

بعدها و پس از آزادی برده ها این آوازخوانی در اجتماعات و حتی در كلیسا دنبال شد و به تدریج با آشنا شدن با سازهای اروپایی آنها گیتار، هارمونیكا و پیانو را در موسیقی خود به كار بردند تا به موسیقی خود شكل و فرم بیشتری بدهند.
تولد بلوز
در یك شب گرفته در سال 1903، W.C.Handy كه رهبر یك اركستر موسیقی Jazz بود در یك ایستگاه قطار كاملا خلوت در نزدیكی می سی سی پی منتظر قطار نشسته بود. به دلیل تاخیر چند ساعته قطار، Handy روی نیمكت چوبی ایستگاه قطار به خواب رفت. ناگهان با صدایی از خواب بیدار شد و خود را یکه و تنها رودررو با سیاه پوست قوی هیكلی دید كه در كنار او نشسته و ترانه ای در مورد رفتنش به جنوب، بصورت فی البداهه می خواند. مرد لبه چاقو را روی سیمهای گیتارش می لغزاند و گیتار می نواخت. او یك خط از شعرش را سه مرتبه و با آكوردهای مختلف میخواند و با گیتار به آن جواب می داد.
Handy بعدها اذعان كرد :" این عجیب ترین و مرموزترین چیزی بود كه تا به آن روز شنیده بودم" و آنچه مرد سیاه پوست می خواند چیزی نبود جز Blues.

در 1912، Handy كه شیفته موسیقی بلوز شده بود، شروع به جمع آوری، تدوین و انتشار نتهای موسیقی بلوز كرد. انتشار دو اثر"Memphis Blues" در این سال و متعاقب آن "St.Louis Blues" ( در سال 1914) با استقبال عامه مردم روبرو شد وموجب محبوبیت بیشتر آن درچرخه موسیقی آمریکا شد.به این ترتیب موسیقی بلوز رسما متولد شد و به جرات می توان گفت كه تولد رسمی خویش را مدیون Handy بود.

طی سالهای اولیه قرن بیستم، موسیقی بلوز به تدریج به تگزاس، لویزیانا، می سی سی پی و حتی سواحل غربی گسترش یافت به گونه ای كه ناحیه دلتای می سی سی پی تبدیل به مهد شكل گیری سبكی از موسیقی بلوز شد كه به دلتا بلوز Delta Blues معروف است و امروزه اصیل ترین و تاثیر گذارترین سبک بلوز محسوب میشود.

در سال 1920، Mamie Smith كه اولین خواننده زن بلوز بود، با اجرای ترانه ای به نام Crazy Blues این سبك موسیقی را بیشتر مطرح نمود. (هرچند كه هنوز فرم كلی بلوز تحت تاثیر جاز بود).
در ماه اول 75000 نسخه از صفحه این آهنگ فروش رفت و این موفقیت سبب شد كمپانی Race Records‌ به عنوان اولین كمپانی ضبط آثار بلوز اقدام به انتشار آثاری از Ma Rainey و Bessie Smith نماید و در ادامه آثار خواننده هایی مثل Blind Lemon Jefferson و Charley Patton و ... موسیقی بلوز را به گوش شنوندگان عادی رساند. هرچند در ابتدا سیاه پوستان طرفداران پر و پا قرص این موسیقی بودند، ولی به تدریج و با ظهور انواع جدید بلوز كه سازهایی چون گیتار الكتریك، هارمونیكا و حتی سازهای بادی را به كار می گرفت، طیف مخاطبین این نوع موسیقی نیز وسیعتر شد.
سبک شناسی بلوز
از دیدگاه تاریخی می توان بلوز را به دو دوره تقسیم کرد: بلوز قبل از جنگ جهانی دوم (Prewar Blues) و بلوز بعد از جنگ (Postwar Blues). استفاده از این طبقه بندی از جنبه سبک شناختی نیز مفید است.

بلوز قبل از جنگ
Prewar Blues در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم موسیقی مختص سیاهان بود که عمدتاً در طبقات فرو دست جامعه سیاه جریان داشت. تمرکز جغرافیایی آن طبعاً در ایالات جنوبی و شرقی آمریکا بود. یعنی همانجایی که تا قبل از جنگ داخلی برده داری و بعد از جنگ هم زمینداری فئودالی سفید پوستان بیداد می کرد.

موسیقی رایج در این مناطق از نظر ساختار و محتوا و شیوه های اجرا با هم متفاوت بود و به همین دلیل محققین بلوز قبل از جنگ را بر حسب موقعیت مکانی آن به سه دسته اصلی تقسیم می کنند:

1ـ دلتا بلوز (Delta Blues) که در ایالت می سی سی پی و دلتای رود می سی سی پی رواج داشت.

2ـ تگزاس بلوز (Texas Blues) که در ایالت تگزاس نواخته می شد.
3ـ پیدمونت بلوز (Piedmont Blues) که در ایالتهای شرقی آمریکا بوجود آمد.

ویژگی اساسی بلوز قبل از جنگ این است که مخصوص گروههای پایین طبقاتی سیاهپوستان بود و بیشتر در روستاها و شهرهای کوچک و درگروههای کوچک 4ـ3 نفره نواخته می شد.

سازهای اصلی آن شامل بانجو، فیدل (سازی شبیه ویولن)، ماندولین، هارمونیکا و گیتار بود و به فراخور حال از پیانو و سازهای کوبه ای نیز استفاده می شد و سازهای بادی به آن شکلی که در موسیقی جز بکار می رفت نقش چندانی در این نوع موسیقی نداشتند (البته به جز هارمونیکا).

به دلیل ماهیت بلوز که گونه ای موسیقی آوازی است این امکان وجود داشت که به صورت یک نفره هم اجرا شود یعنی خواننده بلوز می توانست همزمان ساز بزند (عمدتاً با نجو و گیتار) و آواز بخواند.

خوشبختانه این مسأله به اولین صفحه های بلوز ضبط شده نیز منتقل شد. هنرمندان پیشرویی مانند Jefferson Charley Patton ,Blind Blake , Blind Lemon و ... اکثر صفحه های خود را به همین شکل پر کرده اند. این شیوه 2 مزیت (بخصوص برای شنوندگان امروزی بلوز) داشت : یکی اینکه تأکید بیشتری بر ماهیت آوازی بلوز می کرد و دیگر اینکه امکان شناخت بهتر تکنیک غنی نوازندگی آنها را فراهم می کرد. ضمن اینکه شیوه اجرایی مذکور موجب رسیدن به یک بیان شخصی و منحصر به فرد در آثار هنرمندان بلوز می شد و تأثیر آن را بر شنوندگان نسلهای بعدی بلوز دو چندان می نمود.

باب دیلان هم همیشه به قدرت تأثیر گذاری خواننده ای که صرفاً با گیتار خودش همراهی می شود اعتقاد داشته است. در مصاحبه ای در سال 1985 دیلان گفته بود :

«همیشه دوست داشتم به آهنگهایی گوش دهم که در آن یک انسان واقعی با من حرف می زند. یعنی فقط یک صدا را بشنوم. مثل رابرت جانسون(Robert Johnson ). واقعیت عمیق برای من همین است که یک نفر از جاهایی که در آن بوده برایم تعریف کند. جاهایی که من نبوده ام. حقیقت ژرف آن زمانی است که بتوانم زندگی انسان دیگری را به واقع «احساس» کنم.»
Got to New York this mornin', just about half-past nine
Got to New York this mornin', just about half-past nine
Hollerin' one mornin' in Avalon, couldn't hardly keep from cryin'

Avalon is my hometown, always on my mind
Avalon is my hometown, always on my mind
Pretty mama's in Avalon want me there all the time



از دیدگاه تاریخی می توان دو رخداد مهم را در سیر تکامل اولیه بلوز قبل از جنگ (Prewar Blues) برشمرد:


اولی همان برخورد دبلیو. سی. هندی (W.C.Handy) با آن مردسیاهپوست بود که موجب آشنائی اوبا این سبک شدوعلاقه ای که ازآن شب فراموش نشدنی دروجوداین آهنگسازبرجسته جز (Jazz) ریشه دوانید اولین کوششهارا درجهت انتشاررسمی بلوزو جلب اقبال عامه به این سبک موسیقی ونیز آشنایی موزیسینهای جز با آن باعث شد.

هندی بعدها در مورد بلوز گفت: "همیشه فکر می کردم چیزهای باارزش را باید در کتابها پیدا کرد. ولی بلوز از کتاب بیرون نیامده بود. قابله هایی که این آهنگها را به دنیا می آوردند رنج و محنت و بدبختی بودند. بلوز را تنها قلب های مشتاق و دردمند درک می کردند."

توجه داشته باشید که بلوزیک سنت موسیقیایی شفاهی بود و به صورت سینه به سینه به نسلهای بعدی منتقل می شد. شایداگرتلاش هندی نبودامروزه دسترسی به میراث غنی بلوز هم میسر نبود. بی جهت نیست که وی را "پدر بلوز" لقب داده اند
دومی فروش فوق العاده آهنگ "Crazy Blues" بود که درمجموع به یک رقم میلیونی رسید و جاپای هنرمندان سیاه را در استودیوهای ضبط موسیقی محکم کرد.هرچند نخستین صفحات ظبط شده ازسیاهان را عمدتا ترانه های متأثر از سبک جزتشکیل می داد که درواقع (به همراه موسیقی Folk و Country) موسیقی عامه پسند زمان خود بود(درآن زمان هنوزموسیقی جزبه شکل پیچیده وخاص پسند امروزش درنیامده بود) اماهمین موفقیت تجاری آهنگهای سیاه (که ازآن با نام Race Songs یاد می کردند) کافی بود تا مدیران وقت شرکت های ضبط وپخش موسیقی رابه فکر دعوت ازسایرخواننده ها و نوازنده های (بعضاگمنام) سیاهپوست بیندازد.

به این ترتیب بود که رفته رفته سروکله بلوزهم دربین صفحه های موسیقی عرضه شده به بازارپیداشد و آوای پرشوربلوزدرسرتاسرآمریکا طنین اندازشد.

همانطورکه گفته شد هندی موسیقی دانان جزرابا بلوزآشنا کرد و زمینه رابرای تاثیرپذیری متقابل این دوسبک مهم موسیقی سیاهان فراهم نمود. تنها نگاهی به نام ترانه های جز آن دوران بیندازید:


Homesickness Blues(Nora Bayez,1916), The Dallas Blues(Marie Cahill,1917), Everybody's Blues(Lucille Hegamin,1920), Jazz Me Blues(Original Dixieland Jazz Band,1921), Booze And Blues(Ma Rainey,1924), Wolverine Blues (Benny Goodman,1928),…




Blind Blake ,1893 - 1933
نمونه هایی ازاین دست بسیارند اما هیچ یک به توفیق تجاری شگفت انگیزی که نصیب "Crazy Blues" شد نائل نشدند. به همین دلیل است که مورخان بلوزاین رویداد را درزمره وقایع سرنوشت ساز تاریخ بلوز قلمدادکرده اند.


معذلک باید گفت که "Crazy Blues" رانمی توان دقیقا یک آهنگ بلوزتلقی کرد. حداقل نه ازنوع Folk Blues یا Country Blues متداول آن زمان. درواقع به این دسته از آثار اولیه که عمدتا توسط خوانندگان زن دهه 1920 مانند Mamie Smith, Ma Rainey, Bessie Smith ودیگران ودر معیت ارکسترهای کوچک ضبط شده و بیانگر آمیزه ای از موسیقی جز و بلوز آن دوران است لفظ "Classic Blues" یا "Vaudevill Blues" اطلاق می شود.

به هرصورت با مداقه بیشتری دراین باب می توان "Papa's Lawdy Lawdy Blues" را اولین آهنگ واقعی بلوز دانست که برروی صفحه 78 ضبط شد. این صفحه را نوازنده بانجو و خواننده بلوز Papa Charlie Jackson در جولای 1924 برای کمپانی پارامونت (Paramount) پرکرد. این کمپانی بعدها نوازندگان بزرگ دیگری راهم به مخاطبین آن زمان معرفی کرد: غول هایی مانند Blind Lemon Jefferson (که اریک کلاپتون وی رابزرگ ترین گیتاریست بلوز تمام دوران خوانده است) و Blind Blake (که غنای تکنیکی آثارش سایر نوازندگان راتابه امروزبه اعجاب و تحسین واداشته است).

بلایند لمون جفرسون را باید شخصیت مهم و جریان سازی در تاریخ بلوز عنوان کرد. او طرفداران زیادی داشت وصفحاتش خوب فروش می کردند. باآنکه دوره فعالیت اوسه سال بیشترنبود (1926-1929) درهمین مدت کوتاه سهم بسزایی درتاریخ بلوزایفا کرد.

غیرازتاثیرمستقیمی که جفرسون بر نوازندگان بزرگ مکتب Texas Blues مانند Leadbelly, Lightnin' Hopkins, T-Bone Walker,…داشت توانست دامنه این تاثیرات را درسطح وسیع تری از جامعه گسترش دهد و آن را به میان مردم عادی ببرد. حتی گروه های راک دهه شصت وهفتاد هم به کارهای وی علاقه وافری نشان می دادند تاجایی که گفته می شود گروه Jefferson Airplane هم نام خود رابه احترام این چهره اسطوره ای بلوزبرگزیده است.

درواقع او اولین نوازنده/خواننده پرکار بلوزدر دهه 1920 بودکه آثارش با استقبال فراوان روبرو شد. افزایش تقاضای عمومی برای شنیدن نغمه های بلوز موجب شد تا شرکت پارامونت به جستسجوی سایرنوازندگان(عمدتا مرد) بلوزوبستن قرارداد با آنهاروی آورد به خصوص گروه های Jug (تصورش را بکنید وقتی Gus Cannon برای اولین بار خود رادریک استودیو می دید حداقل چهل وپنج سال سنش بود!) و نوازندگان مطرح Delta Blues نظیر Charley Patton (که وی رابه حق پایه گذارسبک دلتابلوز می دانند) و Son House (که باکمک به احیای این سبک درمیانه دهه 1960 لقب پدر دلتابلوز را به خوداختصاص داد). ازاین رو باید بلایند لمون جفرسون را نوازنده ای استثنایی دانست که درهای تازه ای به روی بقیه خوانندگان بلوز باز کرد.

[محمود]

از سبکهای دیگه کسی اطلاعی داره

[Ahmaad]

پاپ به موسیقی عامه پسند می گن به نظرم!
که معنیش هم همون Popular می شه! سبک های جدید روز!

ترانس هم اوپتیش اوپتیس زیاد داره واسه ترانس می تونین دنبال آهنگهای بابک رهنما برین! صداش چرته ولی آهنگهاش حرف نداره! مخصوصا تنهایم!

دیگه! همممم! جاز هم محمود گفت و در واقع می گن ویگن سلطان جاز ایران بوده! که البته من نشنیدم آهنگ هاش رو همچین!

دیت متال و اینا هم همونیه که همه ش صدای موسیقیه و به اصطلاح خواننده انقدر جار می زنه که اصلا معلوم نمی شه واقعا داره یه چیزی می گه یا ما سر کاریم ؟؟

[TNZ]

فلامنکو

اصل و ریشه این سبک از هند به جنوب اسپانیا بر می گرده بر خلاف بعضی از نظریات اشتباه بین مردم عامی در جهان فلامنکو به هیچ عنوان موسیقی افسانه ای نیست بلکه فلامنکو امروز هنری زنده است که از صدها بخش کلی و متفاوت تشکیل شده که هر کدام حال و هوا وملودی خاص خودشان را دارند
فلامنکو از سه عنصر اصلی تشکیل شده که هر کدام مکمل دیگری هستند
رقص ( cante ) آواز ( baile ) گیتار ( toque )

در آغاز پیدایش فلامنکو به صورت شفاهی وجود داشت ( مثل موسیقی ردیف دستگاهی ما) که از گذشته به صورت نسل به نسل منتقل می شد و از هنرمندی به هنرمند دیگری می رسید تاریخ پیدایش فلامنکو به قرن 16 میلادی بر میگرده
هنرمندان فلامنکو از قوم ها و فرهنگهای مختلفی بودند که قرنها در اسپانیا زندگی می کردند این قبایل شامل کولی ها ، عرب ، یهود و هنرمندان ساکن در اندلوسیا بودند. فلامنکو طی چند قرن در بین کولی های اندلوسیا شکل گرفت و اکثرا از آن برای بیان ، درد ، فقر و رنج زندگی استفاده می شد . آوازهای فلامنکو حقیقت های زندگی ، دردهای و رنجهای عمومی دنیا را در ذهن مخاطب منعکس می کند . فلامنکو با گذر زمان توانست برای ابراز شادی ها نیز بکار رود و اختراع گیتار نیز در پیشبرد این صنعت همانند پیدایش رقص در اواخر قرن 18 کمک کرد . با وجود اینکه هویت اصلی این هنر ناشناخته است ، آنچه که واضح و مبرهن است این نکته می باشد که این هنر در ساختار اولیه خود تنها به صورت آواز وجود داشته است . با دقت در رقص فلامنکو میتوان به این نکته پی برد که هر کدام از حرکت های دست و پا در این رقص به نوعی واکنش نشان دادن به جمله یا سخنی می باشد که این جملات به احتمال بسیار زیاد همان اشعار فلامنکو می باشند ، حرکات دست ، پا و بازو در رقص فلامنکو نشان بارز یک رقص هنری می باشد که هر کدام آنها بیان گر داستان و افسانه هستند.

تاریخ شکل گیری فلامنکو

لغت فلامنکو در زبان مردم اسپانیا به معنای طناب حلقه ای می باشد و احتمال می رود که ریشه آن در قبایل یهود باشد برخی یهودیان که اسپانیا را ترک گفتند و به فلاندرز مهاجرت کردند ، به آنها این اجازه داده شد که آهنگهای مذهبی خود را در آنجا در میان مردم بخوانند. این آهنگ ها به دستور پادشاهان فلامنکو نام گرفت و بعدها به هر کلمه یا موضوعی که مرتبط با آزادی خواهی بود لغت فلامنکو تعلق گرفت در حال حاضر مکتبهای ادبی مختلفی در این زمینه وجود دارند که مدعی این هستند که عربستان تنها کشوری است که فلامنکو در آن ریشه دارد . بر اساس گفته محققان هنرمندان اولیه فلامنکو در سال 1853 که توسط آنتونیو آلوارزcoheccion de cantes flamencos وارد مادرید شدند و در سال 1880 اولین

نوشته شد منتشر گردید . درسال 1842 بود که اولین کافه رقصنده ها در سویلا افتتاح شد . در این دوره رقص فلامنکو توانست به نقطه اوج خود برسد و سال ها مورد توجه عموم باشد . نیمه دوم قرن 19 یکی از بزرگترین دوره های اجرای فلامنکو بود . نقش گیتار در این دوره گسترده تر و محبوب تر شد. جنگهای داخلی اسپانیا و اروپا در سال 1940 یک دهه و دوره نا مطلوب برای موسیقی فلامنکو به حساب می آید
در طی سال های1980تا 1990 فلامنکو گرایشی به سمت سبکی بین سنتی ، جز و راک داشت

گیتار فلامنکو دارای یک صدای شاخص می باشد ، گفته ها و سرنخ های موجود بیانگر این نکته است که اولین سازنده گیتار فلامنکو آنتونیو د تورس بوده است و این گیتار را در سال 1850 ساخته است. خصییه اصلی و مهم گیتار فلامنکو استفاده از چوبهای درخت سرو اسپانیایی برای پشت و کناره های ساز می باشد

فلامنکو در قرن 21

همیشه در گذر زمان تغیرات و تعریفاتی وجود داشتند که آثار هنرمندان هر قرن بر آنها وارد می شد و موسیقی فلامنکو هم مثال کاملی از این نوع تغیرات است و تا به امروز نیز در حال تغیر و تحول بوده است نسل های جدید فلامنکو سبک های جز ( jazz ) و دیگر سبکهای آفریقایی و برزیلی را با فلامنکو مدرن ترکیب کرده اند . فلامنکو یکی از غنی ترین و فوق العاده ترین فرم های موسیقی در جهان است و بر طبق گفته منتقدین فلامنکو اصیل و خالص هیچگاه در صنعت موسیقی و هنر کمرنگ نمیشود