انجمن بعد پنجم

تو به من خنديدي
و نمي دانستي
من به چه دلهره از باغچه همسايه
سيب را دزديم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب آلوده به من كرد نگاه
سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز
سالهاست كه در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تكرار كنان
مي دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق اين پندارم
كه چرا
خانه كوچك ما سيب نداشت

ta key ghame an khoram ke daram ya na
zin omr be khoshdeli gozaram ya na
por kon ghadahe bade ke ma'lomam nist
kin nafas foro baram,bararam ya na

هر كه را اسرار حق آموختند
مهر كردند و دهانش دوختند

دل گفت فروكش كنم اين شهر ببويش
بيجاره ندانست كه يارش سفري بود

در آن نوبت كه بنندد دست نيلوفر به پاي سرو كوهي دام،
گرم يادآوري يا نه من از يادت نميكاهم.

من از دیارِ جبینم نه از بلادِ غریب
مهیمنا به رفیقانِ خود رسان بازم

من آن ابرم که می آیم ز دریا
روانم در به در صحرا به صحرا

الا يا ايها الساقي ادر كاساً وناولها
كه عشق آسان نمود اول ولي افتاد مشكلها

الا اي همنشين با دل كه يارانت برفت از ياد
مرا روزي مباد آندم كه بي ياد تو بنشينم

من از نگاه تو شب و شناختم
غزل ديدم و عاشقانه ساختم
تو هر بيت غزل قصه چشمات
دلم قافيه شد قافيه باختم

شب چشم تو قیمتی ترینه
به انگشتر عمر من نگینه
همه دنیای من فقط همینه
همین شرقی ترین شب زمینه

همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی --------- به پیام آشنایان بنوازد آشنا را

ای همه گلهای از سرما کبود،
خنده تان را که از لبها ربود؟
مهر ، هرگز اینچنین غمگین نتافت
باغ ، هرگز اینچنین تنها نبود!

دردم از يار است و درمان نيز هم
دل فداي او شد و جان نيز هم

میارم ماهو تو خونه
میگیرم بادو نشونه
همه خاک زمینو
میشمرم دونه به دونه
اگه چشمات بگن آره
هیچکدوم کاری نداره

هه

من تذروی خوش سرودم از دیار نغمه خوانی
رشته بند گردن من این سرود آسمانی
بال من بگشا و از بندم رها کن
پایم از این رشته های بسته وا کن

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

ای ساربان ای کاروان لیلای من کجا می بری
با بردن لیلای من جان و دل مرا می بری

ی

يا رب!هلاك من مكن الا به دست دوست
تا وقت جان سپردنم اندر نظر بود