مشاعره

[hamideht]

در باغ مخفی خود ، در جستجوی گلی بی عیب هستم
در انتظار بهترین ساعت عمر خود
در باغ مخفی ام
هر چند چون برگی به زمین می افتم
اما هنوز ایمان دارم
که تو دانه ای را در زمین می کاری
و من رشد آن را به تماشا می نشینم

[abri]

من اگه دوست نداشتم
پای غم هات نمی موندم
واست این همه ترانه
از ته دل نمی خوندم

ميم

[سجاد]

مرا عهديست با جانان كه تا جان در بدن دارم هواداران كويش را چو جان خويشتن دارم

م

[hamideht]

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد ---------------- کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

[abri]

حميييييييييييييييييده اينو 3 بار گفتى!!! هى هيچى نميگم هى باز ميگه!!!


يكى بود يكى نبود غير از خدا هيچكس نبود

د بده!

[سجاد]

در ره منزل ليلي كه خطرهاست در آن شرط اول قدم آنست كه مجنون باشي


ابري!!! از شعرات تعريف كرده بودم خير سرم نمي زدي تو ذوقم

بازم ي بده

[hamideht]

تکراری بود سجاد:|

یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

[سجاد]

مرغ سحر ناله سر كن...........داغ مرا تازه تر كن

ن بده

شعر من يه بيتش بود يا فقط يه مصرع بود؟

[hamideht]

نشتابیم ، نه به سوی روشن نزدیک ، نه به سوی مبهم دور
عطش را بنشانیم ، پس به چشمه رویم
دم صبح ، دشمن را بشناسیم ، و به خورشید اشاره کنیم
ماندیم در برابر هیچ ، خم شدیم در برابر هیچ ، پس نماز مادر را نشکنیم

[سجاد]

من نگويم كه مرا از قفس آزاد كنيد......قفسم برده به باغي و دلم شاد كنيد

[hamideht]

در چشمانم چه تابش ها که نریخت
و در رگ هایم چه عطش ها که نشکفت
آمدم تا تو را بویم
و تو زهر دوزخی ات را با نفسم آمیختی
به پاس این همه راهی که آمدم

[سجاد]

می‌ترسم
نگاهت
حواس مرا پرت کند
می‌ترسم
يادم برود مال منی
در آغوشت بگويم
کی می‌آيی؟
بپرسی
کجا؟
و من بگويم
با اسب

[hamideht]

با من بیا
شاید دیگر باد
چنین بر ما نوزد
و شاید ستاره ها دیگر
چنین بر ما نتابند
بیا با من
پیش از پاییز
پیش از آن که دریاهای خون
ما را از هم جدا کنند
و پیش از آنکه تو عشق را در قلب خود ویران کنی
و من عشق را در قلبم

[سجاد]

مرا به حال خود وا گذاشتند همه

همه، همه، همه اما، تو هم؟! تو هم؟! مريم؟!


آقا من ميم هام ته مي كشه الان

[hamideht]

من مسلمانم
قبله ام یک گل سرخ
جانمازم چشمه
مهرم نور
دشت سجاده من

[سجاد]

«تو را براي ابد ترک مي‌کنم» مريم

چه حسن‌مطلع تلخي براي غم، مريم

پکي عميق به سيگار مي‌زنم اما

تو نيستي که ببيني چه مي‌کشم، مريم

براي آن‌که تو را از تو بيش‌تر مي‌خواست

چه سرنوشت بدي را رقم زدي، مريم

مرا به حال خود وا گذاشتند همه

همه، همه، همه اما، تو هم؟! تو هم؟! مريم؟!



دلم نيومد كل شعر رو نذارم.ولي بعدا هم ازش استفاده خواهم كرد :دي

شعر از امير پيمان رمضاني

فرض كنيد يه دختري به اسم مريم يه كاغذ داده دست يه پسري و روش 7 تا كلمه فقط نوشته:

تو را براي ابد ترك مي كنم،مريم

و اين آقا پسر ما يه شاعره كه بقيه ي اين نوشته رو ادامه ميده...

داستان از مصطفي مستور

[سجاد]

نه هركه چهره برافروخت دلبري داند.....نه هر كه آينه سازد سكندري داند
نه هركه طرفه كله كج نهاد و تند نشست....كلاه داري و آئين سروري داند
.
.
.
غلام همت آن رند عافيت سوزم....كه در گدا صفتي كيمياگري داند

[abri]

در شبان غم تنهايى خويش
عابد چشم سخنگوى تو ام
من در اين تاريكى
من در اين تيره شب جان فرسا
زائر ظلمت گيسوى توام

ميمممممم

[hamideht]

من سردم است
من سردم است
و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
سلام ای شب معصوم
میان پنجره و دیدن
همیشه فاصله ایست

[abri]

تمام نا تمام من با تو تمام مى شود
شاعر بى نام و نشان صاحب نام مى شود


د