مشاعره

[abri]

من نمازم را وقتي مي خوانم
كه اذانش را باد ، گفته باد سر گلدسته سرو.
من نمازم را پي "تكبيره الاحرام" علف مي خوانم،
پي "قد قامت" موج.

[saviola]

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند!!!

[TNZ]

در غروب رفتن تو خنده هايم را شکستم
من براي اولين بار اشکهايم را گسستم

[ATOSA]

ما را نمي‌توان يافت بيرون از اين دو عبرت
يا ناقص الكماليم، يا كامل القصوريم

میم لطفا

[abri]

ما ز بالاییم و بالا میرویم
ما ز دریاییم و دریا میرویم
ما از اینجا و آنجا نیستیم
ما ز بی جاییم و بی جا میرویم

ميم...

[TNZ]

من که رفتم بنویسید دمش گرم نبود
بنویسید صدا بود ولی نرم نبود

خانه در خاک و خدا داشت ، تماشایی بود
بنویسید دو خط مانده به تنهایی بود

[abri]

دلم برات تنگ شده جونم
مي خوام ببينمت نمي تونم
بين ما ديواراي سنگي
فاصله يك عمره مي دونم

[ATOSA]

محمل جانان ببوس آنگه بزاري عرضه دار كز فراقت سوختم اي مهربان فرياد رس


سین لطفا

[TNZ]

سهراب ِ شعرهاي من از دست مي رود
حتي اگر عقيده ي رستم عوض شود
قدري کلافه ام و هوس کرده ام که باز
در بيت هاي بعد ، رديفم عوض شود
حـوّاي جا گرفته در اين فکر رنج ِ تلخ
انگــار هيچ وقـت به آدم نـمي رسد
تن داده ام به اين که بسوزم در آتشت
حالا بهشت هم به جهنم نمي رسد
با اين رديف و قافيه بهتر نمي شوم !
وقتش رسيده حال و هوايم عوض شود

[ATOSA]

دوست دارد يار اين آشفتگي
كوشش بيهوده به از خفتگي

[TNZ]

يه روز سياه . يه روز سپيد . يه روز زرد
يه روز غروب غم گرفتة سرد
يه روز براي تو که شاعرانه س
يه روز براي من که بي ترانه س
يه روز تويي . روزي که شب نميشه
يه روز منم . ابري تر از هميشه
يه روز منم . اسير خاک تبعيد
يه روز تويي . اونور خواب خورشيد
تو چشم من . تويي که آسموني
تو خواب من . تويي که مهربوني

[abri]

یه روز از همین روزا روی شب پا میذارم
توی قاب لحظه ها عکس فردا میذارم
تا که خوب خوب بشه زخمای دلواپسی
عشقو مرهم میکنم روی دلها میذارم

(خدا بیامرزه ناصر عبداللهی رو...)

[saviola]

من مسافر و غریب!
اما لبریز یقین!
میدونم تو راه عشق!
همه رو جا میزارم!

[TNZ]

من پري كوچك غمگيني را مي شناسم
كه در اقيانوسي مسكن دارد
و دلش را
در يك ني لبك چوبين
مي نوازد آرام آرام
پري کوچک غمگيني که شب از يک بوسه مي ميرد
وسحرگاه از يک بوسه
به دنيا خواهد


شعر سپید هم قشنگه

[abri]

در و ديوار اين سينه همي دَرَّد ز انبوهي
علمهاتان نگون گردد كه آن بسيار مي آيد
غلط گفتم غلط گفتم كه اين اوراق شعر من
ز شرم آن پري چهره به استغفار مي آيد

[nono]

دوش در حلقه ماه صحبت گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

[abri]

دیر اومدی ای رفته
طعمت از دهن افتاد
دل دلزده شد از تو
آهنگ تو رفت از یاد

د

[پرستو]

همه شب بر آستانت شده كار من گدائي
بخدا كه اين گدائي ندهم به هردو عالم

[پرستو]

ببخشيد فكر كنم اشتباه شد
آرزو دارم که بیای پرکنی تنهایی من
پاک کنی اشکای منوازروی گونه های من

[saviola]

بازم که اشتباه شد که!!


نابرده رنج گنج میسر نمیشود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد!!