آداب صرف غذا
1- بهتر است آقاو خانم ميزبان در دو انتهاي ميز غذاخوري و يا در وسط ميز روبروي يكديگر بنشينند.
2- اگـر فرد مهمي ميهمان بود مي بايد وي سمت راسـت خانم ميزبان و همسرش سمت راست ميزبان آقا نشانده شود.
3- بطوري كلي طرز قرار گرفتن ميهمانان بايد طوري ترتيب داده شود كه هيـچ دو مـــرد و هيچ دو زني كنار يكديگر قرار نگيرند.
4- زوج متاهل بايد روبروي يكديگر و زوج نامزد بايد در كنار يكديگر بنشينند.
5- بهتر است گروههاي سني در كنار يكديگر بنشينند به طوري كه بزرگترهاي فاميل در راس ميز و جوانترها سمت ديگر.
6- غذا بايد در جهت عقربه هاي ساعت و از چپ به راست سرو گردد. و همچنين غذا از سمت چپ افراد سرو شده و ظروف غذا از سمت راست ميهمانان جمع آوري ميگردد.
7- دستمال سفره هنگام آغاز صرف غذا ميبايد روي زانو قرار داده شود و تا انتهاي صرف غذا بايد همان جا باقي بماند. از دستمال سفره تنها براي تمـيز كردن مختصر دهان بايد استفاده كرد و نه صورت و يا پيشاني. اگر خــواستـيد صندلي خود را براي مدت كوتاهي ترك كنيد بايد دستمال سفره خود را روي صندلي قرار دهيد كه ديـگـران و پيـش خــدمت متوجه ان گردند. هنگام پايان يافتن صرف غذا ميبايد دستمال سفره را بطور مرتبي روي ميز و سمت راست بشقاب قرار داد (آن را تا و يا مچاله نكنيد)
8- پيش از آن كـه مـيـزبـان شـروع بـه صـرف غـذا نكرده و يا اجازه صرف غذا را نداده نبايد شروع به صرف غذا كرد.
9- در حين غذا بهيجوجه نبايد ميز غذا را ترك كنيد مگر در موارد اضـطراري مانند رفتن به دستشويي و يا داشتن حالت تهوع. در ايــن هنگام عذر خواهي كنيد و ميز را ترك كنيد.
10- اگر چيزي روي ميز خواستيد كه دستتان به آن نميرسيد خـودتان سعي نكنيد آن را برداريد بلكه از فردي كه به آن نزديك است بخواهيد كه آن را به شما بدهد.
11- هنگاميـكه غذا خوردنتان پايان يافت هيچگاه بشقابتان را به سمت جلو هل ندهيد اين عمل خلاف آداب معاشرت ميباشد.
12- براي بريدن و خردكردن غذا چنگال را با دست چپ و كارد را با دسـت راست گرفته و سپس با چنگال آن چيزي را كه مي خواهيد ببريد محكم نگاه داشته و با چاقو آنرا ببريد. سپس چنگال را به دست راست منتقل و ميل كنيد.
13- در روي صندلي راست و مستقيم بنشينيد هيچگاه بجلو و يا عقب خم نشويد.
14- حين صرف غذا مشغول محاوره هاي دلنشين و مطـبـوع گـرديد و از موضوعات بحث انگيز پرهيز كنيد.
15- اگر تكه هايي از غذا ميان دندانهايتان گير كرد با عذر خواهي ميز را تـرك كـرده و بــه دستشويي برويد سپس آن را خارج كنيد.
16- آرام و با حوصله غذا بخوريد. غذا خوردن شتابزده بي حرمتي به ميزبان ميباشد.
17- لقمه هاي كوچك برداشته و با دهان بسته غذاي خود را بجويد. هيچ گــاه بـا دهان باز غذا را نجويد و يا با دهان پر صحبت نكنيد.
18- هيچگاه پيش از چشيدن غذا به آن ادويه اضافه نكـنـيـد ايـن عـمل بي احترامي به ميزبان و آشپز ميباشد.
19- هيچگاه سر ميز غذا سيگار نكشيد.
20- هنگامي كه از غذا خوردن فارغ شديد دستتان را روي زانو و يا ميز (مـچ دست روي لبه ميز) قرار دهيد. هيچگاه هنگام صرف غذا آرنج خود را روي ميز قرار ندهيد.
22 نكته ديگر و روش چيدن اسباب سفره و ميز...
21- هنگامي كه در رستوران ميهمان ميباشيد هيچگاه باقي مانده غذايتــان را به خانه نبريد و سعي كنيد غذاي گرانقيمتي سفارش ندهيد.
22- در رسـتـوران بهـتــر است غذايي سفارش دهيد كه صرف آن با كارد و چنگال مقدور باشد. غذاهايي كه بايد با دست خورده گردند را به مـوقعـيـتـهاي غــير رسمي اختصاص دهيد.
23- هرگاه سوپ داغ بود براي خنك كردن به آن ندميد بلكه صبـر كنـيـد تـا خــودش خنك گردد. چاي را نيز براي خنك شدن در نعلبكي نريزيد.
24- هنگام صرف سوپ قاشقتان را تماما بداخل دهان نبرده و هورت نكشيد بلكه از لبه قاشق سوپ را اندك اندك بنوشيد.
25- هنگام سفارش غذا در رستـوران اگر از نـوع و مـحـتـويـات غـذاي مـورد نــظر آگاهي نداشتيد، از پيشخدمت كمك بخواهيد.
26- براي خارج كردن استخوان و يا غضروف غذا را از قاشق و يا چنگال كمك بگيرد (نه با دست) و آن را گوشه بشقاب خود قرار دهيد.
27- غـذاهـايي را كـه شمـا مـجازيد با دست بخوريد عبارتند از: تكه نان، بلال، گـوشـت دنـده هـا،صــدف و خرچنگ خوراكي، بال و استخوان مرغ، ساندويچ، ميوه هاي كـوچـك، شيريني، سيبزميني سرخ كرده، چيپس، ترشي، سبزيجات و پيتزا.
28- اگر ندانستيد چگونه بايد غذا را ميل كنيد بهتر است به ديگران نگاه كنيد.
29- هيچ گـاه كـارد و چـنـگال و قـاشقي را كــه استـفاده كرده ايد را مجددا روي ميز قرار ندهيد بلكه آنها را روي بشقاب بگذاريد.
30- هنگام صرف غذا خم نشويد و صورت خود را به سمت غذا نبريد بـلكه غذا را توسط قاشق و چنگال بسمت دهان خود ببريد.
31- اگـر قـاشـق و يـا كـارد و چـنـگال شـما بـه زميـن افـتاد آن را بـرداريد و به ميزبان و يا پيشخدمت بدهيد و تميز آن را درخواست كنيد.
32- هـرگـاه چـيـزي را ســهوا روي لباس ميهمان ديـگـري ريخـتـيـد بـا خـونسـردي از وي عذرخواهي كرده و بگذاريد خود فرد و يا پيشخدمت آن را تميز كند خودتان اقدام بـه تميز كردن لباس فرد نكنيد.
33- هرگاه فردي از شما درخواست نمك و يا فلفل نمود، هـم فلـفل و هم نمك را به وي بدهيد حتي اگر فرد تنها يكي از اين دو را درخواست كرده باشد.
34- پيش از نوشيدن مايعات لبهاي خود را بـا دسـتـمال پاك كنيد تا جاي لك چربي روي ليوان شما نمايان نگردد.
35- از واژه هاي "متشكرم" و "لطفا" در ميز غذا بسيار استفاده كنيد.
36- اگر حشره، تار مو و يا هر چيز ديگري را در غذاي خود يافتيد آن را اعلام نكنـيد بلكه مخفيانه آن را از غذايتان خارج كنيد.
37- هميشه در انتهاي صرف غذا از مـيـزبـان و يـا آشــپز تشكر كرده و از غذا تعريف كنيد حتــي اگــر غذا زياد هم خوشايند نبود باز تشكر كنيد. لازم نيـست دروغ بگويـيـد، مـثـلا ميتوانيد از سس غذا تعريف كنيد.
38- هنگام صرف غذا خود را نخارانيد، سرفه نكنيد و بيني خود را تمـيـز نـكنـيـد. هـرگـاه خواستيد عطسه كنيد حتما جلوي دهان و بيني خود را با دستمال بگيريد.
39- هنگام صرف غذا سر خود را شانه نكرده و يا با لوازم روي ميز بازي نكنيد. بـا صداي بلند نيز صحبت نكرده و دستكش نيز دست نكنيد.
40- سعي كنيد روميزي را تا انتهاي صرف غذا پاكيزه نگاه داريد.
41- هنگاي كه صرف غذايتان پايان يافت بـايد كارد و چنگال خود را به صـورت اريـب روي بشـقـاب قـرار دهـيـد. اگــر هـم خواستيد كه ميز را براي مدت كوتاهي ترك كنيد، بـايد كـارد و چنگال را بصرت ضربدري روي بشـقاب قرار دهيد تا ديگران و پيشخدمت مطلع گردند كه شما بازخواهيد گشت.
42- طـرز چــيدن ميز معمولا به اين قرار است: بشقاب در وسط، قاشق، كـارد و لـيـوان سمت راست و چنگال، دستمال سفره و نان سمت چپ.
نهار نوش جان!
آداب معاشرت
-
VeRnuS
زبان بدن و راهنماي تعبير حركات بدن
مى گويند، شنيده ايم و قبول داريم، كه «آدم به روى باز، جايى مى رود، نه به در باز»
اگر مهمان خانه اى شويم كه صاحب آن با هزار و يك مدل تعارف (آفتاب از كدام طرف درآمده، راه گم كردى و...) بگويد كه از حضور ما در آنجا خوشحال است، ولى حركات چهره و دست و پايش حرفى ديگر بزند، هرگز راضى نخواهيم بود. بسيارى از مردم از تأثير ارتباط غير كلامى در روابط اجتماعى خود غافل هستند و تصور مى كنند تنها با استفاده از كلمات و جملات زيبا، مؤدبانه و دوستانه مى توانند حقيقت درون خود را پنهان كنند. حال آنكه بيش از ۵۰درصد از آنچه در درون من و شما مى گذرد را مى توان از طريق ارتباطات غير كلامى كشف كرد. براي همين گفته مي‌شود كه نامه ناقص‌تر از تلفن (چون لحن و آهنگ صدا معلوم نيست) و تلفن ناقص‌تر از گفتگوي رودررو عمل مي‌كنند. براي همين بر اساس يك تحقيق آماري نوشتن 7% ، تلفن 40% و صحبت رودررو بيش از 50 درصد از منظور را منتقل مي‌كنند.
زبان بين المللى يا ملى و قومى؟!
از سالها قبل تأثير «زبان بدن» و تغييرات چهره در ارتباط بين انسانها مشخص شده است، اما سؤالى كه هميشه مطرح مى شود، اين است كه:
«آيا اين زبان بين المللى است يا فرهنگها و آداب و سنن اجتماعى آن را تعيين مى كند؟»
اما در تحقيقاتى كه انجام شده است، دريافته اند كه بسيارى از حركات بدن و اندامهاى ما (درست مانند حيوانات) معنا و مفهومى خاص را بيان مى كند كه شمار زيادى از آنها احساس مشابه در مردمى از ملل مختلف ايجاد مى كند و از ميان تمام اجزاى اين زبان، حركات و تغييرات چهره مفهومى كلى تر و به عبارتى بين المللى تر دارد و مى توان غم، شادى، اضطراب، نگرانى، ترديد و... را در چهره يك فرد به دور از فرهنگ، زبان و... خاص تشخيص داد.
ارتباط چشمى:
پذيرش يا عدم پذيرش سايرين معمولاً از طريق ارتباط و تماس چشمى حاصل مى شود، يك معلم يا سخنران معمولاً به كسى توجه دارد كه در حين صحبت او نگاهش به جاى ديگر نباشد. براى شروع هر نوع بحث، مذاكره و صحبت از چشم هايمان كمك مى گيريم و به جرأت مى توان گفت ارتباط بين دو فرد بدون ارتباط چشمى، فضا را سرد و بى روح مى كند و حتى اگر سراپا گوش باشيم، چون چشم را به كار نگرفته ايم، گوينده را ناراحت و رنجيده خاطر مى كنيم، درست مانند آقايى كه در هنگام صحبت گرم و سراسر هيجان همسرش سراپا گوش است، اما چشم خود را مشغول مطالعه روزنامه كرده است! و بايد منتظر عواقب اين حركت باشد!
- نگاه كردن به گوينده: علاقه مندى به صحبتهاى او را نشان مى دهد.
- چشمهاى خندان! = احساس آرامش در شنونده.
- خيره و بدون حركت نگاه كردن = حضور جسم بدون حضور روح در مكان، حواس پرتى.
- نگاه به روبرو، آسايش و آرامش زياد از حضور در آن فضا.
حركات دستها:
پس از چشم، دست ما در ايجاد ارتباط نقش مهمى دارند. ارتباطى تنگاتنگ بين مغز و دست (انديشه و كردار) وجود دارد. تحقيقات نشان مى دهد همه ما در هنگام حرف زدن از دستهايمان كمك مى گيريم و نمى توان كسى را پيدا كرد كه بيش از ۱۵ ثانيه در حين صحبت كردن، به انگشتان و كف دست استراحت دهد.
- اگر شخصى در حين صحبت با شما انگشت شست را در ميان ساير انگشتان پنهان كرد، از موضوعى نگران است يا در واقع سعى دارد خود را پنهان كند.
- ديدن دست باز شخصى كه صحبت مى كند، ۲ برابر حس اعتماد، دوستى و مهربانى و خيرخواهى را در مقايسه با ديدن پشت دست ايجاد مى كند.
- نشان دادن روى دست در حين صحبت، به معناى ترديد در صحبت و يا پنهان كردن مطلبى است و معمولاً چنين شخصى، شريك تجارى خوبى نيست.
- و كسى كه دست باز خود را به طرف جلو حركت مى دهد و سخن مى گويد، مى خواهد خود را از شر موضوعى خلاص كند.
- فشار دادن كف دستها به هم و قفل كردن انگشتان روى هم يك نوع حالت تدافعى است.
- اما نگاه داشتن دستها روى هم به شكل هرم نشانه آمادگى براى موافقت است.
- ماليدن دستها به هم مى تواند معانى مختلفى داشته باشد، از جمله آنكه با گوينده به اشتراك و اتفاق نظر رسيده ايم.
دهان:
فشار دادن لبها به يكديگر به معناى عدم موافقت و نشانى از بى علاقگى شخص به صحبت كردن است.
- گاز گرفتن لبها: عدم اعتماد به نفس، دستپاچگى و خجالت.
تماس دست با ساير نقاط بدن و يا اشياء:
- دست به سينه بودن: احتياط، هوشيارى، نوعى حالت تدافعى و شايد هم فرار از سرما.
- چانه را روى كف دست گذاشتن: عدم قبول شخص مقابل.
- به آرامى برداشتن عينك از چشم و با دقت پاك كردن آن: شخص مى خواهد پيش از موافقت يا مخالفت با گوينده كمى فكر كند.
- بازى كردن با برآمدگى بينى، توجه و فكر عميق.
- لمس يا مالش بينى: نشانه اى از شك و در مجموع نوعى واكنش منفى.
- ماليدن اطراف چشم: ارزيابى يك پاسخ.
- جمع كردن شانه ها: فرو نشاندن يك خشم درونى.
- با نوك انگشتان به جايى كوبيدن و صدا درآوردن: پريشانى، خستگى و نوعى نگرانى.
- ماليدن يقه لباس يا گردنبند و بازى كردن با آن: نوعى نا امنى.
- ماليدن و لمس كردن پشت گردن: قرارگرفتن در شرايطى ناخوشايند.
- نگاه داشتن سر با گرفتن بينى بين انگشت نشانه و شست: خستگى.
- كشيدن نرمه گوش با انگشت شست و سبابه: ادامه تمركز بر روى مطلب مورد نظر.
...
خلاصه اينكه معنى و مفهوم و پيام حركات بدن، دنيايى است كه بهتر است كمى به آن دقيق تر باشيم و بدانيم كه براى مثال لبخند زدن بسيار خوب است. اما «لبخندى بزرگ كه دهان را تا پهلوى صورت باز مى كند و مدتى طول مى كشد تا عضلات چهره به حالت اوليه خود بازگردند و دهان بسته شود، لبخندى غير واقعى و تصنعى معنا مى دهد!»
..
مى گويند، شنيده ايم و قبول داريم، كه «آدم به روى باز، جايى مى رود، نه به در باز»
اگر مهمان خانه اى شويم كه صاحب آن با هزار و يك مدل تعارف (آفتاب از كدام طرف درآمده، راه گم كردى و...) بگويد كه از حضور ما در آنجا خوشحال است، ولى حركات چهره و دست و پايش حرفى ديگر بزند، هرگز راضى نخواهيم بود. بسيارى از مردم از تأثير ارتباط غير كلامى در روابط اجتماعى خود غافل هستند و تصور مى كنند تنها با استفاده از كلمات و جملات زيبا، مؤدبانه و دوستانه مى توانند حقيقت درون خود را پنهان كنند. حال آنكه بيش از ۵۰درصد از آنچه در درون من و شما مى گذرد را مى توان از طريق ارتباطات غير كلامى كشف كرد. براي همين گفته مي‌شود كه نامه ناقص‌تر از تلفن (چون لحن و آهنگ صدا معلوم نيست) و تلفن ناقص‌تر از گفتگوي رودررو عمل مي‌كنند. براي همين بر اساس يك تحقيق آماري نوشتن 7% ، تلفن 40% و صحبت رودررو بيش از 50 درصد از منظور را منتقل مي‌كنند.
زبان بين المللى يا ملى و قومى؟!
از سالها قبل تأثير «زبان بدن» و تغييرات چهره در ارتباط بين انسانها مشخص شده است، اما سؤالى كه هميشه مطرح مى شود، اين است كه:
«آيا اين زبان بين المللى است يا فرهنگها و آداب و سنن اجتماعى آن را تعيين مى كند؟»
اما در تحقيقاتى كه انجام شده است، دريافته اند كه بسيارى از حركات بدن و اندامهاى ما (درست مانند حيوانات) معنا و مفهومى خاص را بيان مى كند كه شمار زيادى از آنها احساس مشابه در مردمى از ملل مختلف ايجاد مى كند و از ميان تمام اجزاى اين زبان، حركات و تغييرات چهره مفهومى كلى تر و به عبارتى بين المللى تر دارد و مى توان غم، شادى، اضطراب، نگرانى، ترديد و... را در چهره يك فرد به دور از فرهنگ، زبان و... خاص تشخيص داد.
ارتباط چشمى:
پذيرش يا عدم پذيرش سايرين معمولاً از طريق ارتباط و تماس چشمى حاصل مى شود، يك معلم يا سخنران معمولاً به كسى توجه دارد كه در حين صحبت او نگاهش به جاى ديگر نباشد. براى شروع هر نوع بحث، مذاكره و صحبت از چشم هايمان كمك مى گيريم و به جرأت مى توان گفت ارتباط بين دو فرد بدون ارتباط چشمى، فضا را سرد و بى روح مى كند و حتى اگر سراپا گوش باشيم، چون چشم را به كار نگرفته ايم، گوينده را ناراحت و رنجيده خاطر مى كنيم، درست مانند آقايى كه در هنگام صحبت گرم و سراسر هيجان همسرش سراپا گوش است، اما چشم خود را مشغول مطالعه روزنامه كرده است! و بايد منتظر عواقب اين حركت باشد!
- نگاه كردن به گوينده: علاقه مندى به صحبتهاى او را نشان مى دهد.
- چشمهاى خندان! = احساس آرامش در شنونده.
- خيره و بدون حركت نگاه كردن = حضور جسم بدون حضور روح در مكان، حواس پرتى.
- نگاه به روبرو، آسايش و آرامش زياد از حضور در آن فضا.
حركات دستها:
پس از چشم، دست ما در ايجاد ارتباط نقش مهمى دارند. ارتباطى تنگاتنگ بين مغز و دست (انديشه و كردار) وجود دارد. تحقيقات نشان مى دهد همه ما در هنگام حرف زدن از دستهايمان كمك مى گيريم و نمى توان كسى را پيدا كرد كه بيش از ۱۵ ثانيه در حين صحبت كردن، به انگشتان و كف دست استراحت دهد.
- اگر شخصى در حين صحبت با شما انگشت شست را در ميان ساير انگشتان پنهان كرد، از موضوعى نگران است يا در واقع سعى دارد خود را پنهان كند.
- ديدن دست باز شخصى كه صحبت مى كند، ۲ برابر حس اعتماد، دوستى و مهربانى و خيرخواهى را در مقايسه با ديدن پشت دست ايجاد مى كند.
- نشان دادن روى دست در حين صحبت، به معناى ترديد در صحبت و يا پنهان كردن مطلبى است و معمولاً چنين شخصى، شريك تجارى خوبى نيست.
- و كسى كه دست باز خود را به طرف جلو حركت مى دهد و سخن مى گويد، مى خواهد خود را از شر موضوعى خلاص كند.
- فشار دادن كف دستها به هم و قفل كردن انگشتان روى هم يك نوع حالت تدافعى است.
- اما نگاه داشتن دستها روى هم به شكل هرم نشانه آمادگى براى موافقت است.
- ماليدن دستها به هم مى تواند معانى مختلفى داشته باشد، از جمله آنكه با گوينده به اشتراك و اتفاق نظر رسيده ايم.
دهان:
فشار دادن لبها به يكديگر به معناى عدم موافقت و نشانى از بى علاقگى شخص به صحبت كردن است.
- گاز گرفتن لبها: عدم اعتماد به نفس، دستپاچگى و خجالت.
تماس دست با ساير نقاط بدن و يا اشياء:
- دست به سينه بودن: احتياط، هوشيارى، نوعى حالت تدافعى و شايد هم فرار از سرما.
- چانه را روى كف دست گذاشتن: عدم قبول شخص مقابل.
- به آرامى برداشتن عينك از چشم و با دقت پاك كردن آن: شخص مى خواهد پيش از موافقت يا مخالفت با گوينده كمى فكر كند.
- بازى كردن با برآمدگى بينى، توجه و فكر عميق.
- لمس يا مالش بينى: نشانه اى از شك و در مجموع نوعى واكنش منفى.
- ماليدن اطراف چشم: ارزيابى يك پاسخ.
- جمع كردن شانه ها: فرو نشاندن يك خشم درونى.
- با نوك انگشتان به جايى كوبيدن و صدا درآوردن: پريشانى، خستگى و نوعى نگرانى.
- ماليدن يقه لباس يا گردنبند و بازى كردن با آن: نوعى نا امنى.
- ماليدن و لمس كردن پشت گردن: قرارگرفتن در شرايطى ناخوشايند.
- نگاه داشتن سر با گرفتن بينى بين انگشت نشانه و شست: خستگى.
- كشيدن نرمه گوش با انگشت شست و سبابه: ادامه تمركز بر روى مطلب مورد نظر.
...
خلاصه اينكه معنى و مفهوم و پيام حركات بدن، دنيايى است كه بهتر است كمى به آن دقيق تر باشيم و بدانيم كه براى مثال لبخند زدن بسيار خوب است. اما «لبخندى بزرگ كه دهان را تا پهلوى صورت باز مى كند و مدتى طول مى كشد تا عضلات چهره به حالت اوليه خود بازگردند و دهان بسته شود، لبخندى غير واقعى و تصنعى معنا مى دهد!»
..
چه کسی حاضر است؟
کاربران حاضر در این انجمن: کاربر جدیدی وجود ندارد. و 1 مهمان