پست
توسط nono » جمعه 25 آبان 1386, 8:19 am
من می گم آخه دلم بود اون که افتاده به خاکه
تو می گی سرت سلامت آینه ها زلال و پاکه
من می گم دنیا رو باختی عمری که رفته نمیاد
تو می گی قصه همین بود تو یه برگی روی این خاک
ابری درست بود؟
خیلی وقته گوش ندادم

زندگی قافیه باران است ، من اگر پاییزم و درختان امیدم همه بی برگ شدند تو بهاری و به اندازه باران خدا زیبایی . . . !